Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Σαν σήμερα...


Θα ήθελα να γράψω μια σούπερ ουάου ανάρτηση και να αφηγηθώ με ωραίους στολισμούς και κορδέλες την ημέρα τούτη που κλείνω αισίως τα 34!
Μα θα ήταν υποκρισία και δεν έχω μάθει να υποκρίνομαι.
Γεννήθηκα πριν 34 χρόνια, ανήμερα του Σταυρού, μετά βασάνων και κόπων, αφού παίδεψα για 9 μήνες και κάτι την μάνα μου, και αφού την ανάγκασα να πηγαινοέρχεται στο παζάρι των Τρικάλων που ήταν απέναντι από την κλινική και άνοιγε – εξακολουθεί να  ανοίγει ακόμα δηλαδή- ανήμερα του Σταυρού.
-Κάνε βόλτες, αργεί να πέσει ακόμα το παιδί, επέμενε ο γιατρός.
Και δωσ’ του η έρμη μάνα, 20 χρονών κοπέλα υποβασταζόμενη από τη μάνα της και την πεθερά της, να κόβει βόλτες στο παζάρι να κατέβει ένα παιδί που όλα έδειχναν, δεν ήθελε να βγει.
Μα βγήκε το σκασμένο.
Θυμάμαι κοίταξα το ρολόι και ήταν 9:20μμ και σκέφτηκα «νωρίς είναι ακόμα» ;Ρ
Θα ήθελα να πω πόσο μου αρέσουν τα γενέθλια και οι γιορτές και οι τούρτες αλλά θα πω ψέματα. Γιατί ίσως είμαι από τους λίγους ανθρώπους που δεν τους κάνει κέφι. Και όχι ότι έχω πρόβλημα με την ηλικία, τη λέω και δεν με πειράζει καθόλου που μεγαλώνω.
Άλλωστε μεγαλώνοντας μου αρέσω περισσότερο, να μην το πω;
Ίσως με συγκινούσαν τα γενέθλια μέχρι τα 10 μου χρόνια. Η μαμά συνήθιζε να μου κάνει γενέθλια με όλα τα κομφόρ-τούρτες, αναψυκτικά, γαριδάκια, πίτσες, πατάτες τηγανητές, και πολλά πολλά παιδάκια. Αλλά μεγαλώνοντας δεν ξέρω πως και γιατί κάτι άλλαξε μέσα μου, δεν το θεωρούσα ότι ήταν κάτι σπουδαίο. Μου έλεγαν χρόνια πολλά και όλα τα συναφή και εγώ έλεγα οκ! δεν τρέχει τίποτα.
Μου  έλεγαν και μου λένε, ακόμα και σήμερα, ανοίγει το παζάρι τον Τρικάλων πάμε; Και γω απαντάω όχι, και τους φαίνεται κουλό που ένα παιδί που γεννήθηκε στο παζαράκι, που η μάνα του έκοβε βόλτες στους πάγκους και όλοι θεωρούσαν ότι δεν θα μαζεύεται από τα πανηγύρια, δεν θέλει να ακούσει για παζάρια και λαϊκές.
Φρικάρω και μόνο στην ιδέα!
Ένα παιδί που γεννήθηκε στα παζάρια, αλλά είναι «γεννημένο» για σαλόνια (χεχεχε)- σιγά μωρέ πως κάνεις έτσι; Να μην πω και γω κάτι να ευθυμίσουμε;
Και φτάνει η πολυπόθητη μέρα που όλοι τη θυμούνται και που εγώ δεν θέλω να σκέφτομαι. Γιατί;
Γιατί κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, ίσως επειδή μου το θυμίζουν όλοι ότι μεγαλώνω, κάνω τον απολογισμό μου. Τι κατάφερα, τι δεν κατάφερα, τι επέλεξα να πάρω μαζί και γιατί άφησα πίσω ότι επέλεξα να παρατήσω.
Και συνήθως ο απολογισμός βγαίνει κατά μου.
Με ρίχνει μόνο για εκείνη την ημέρα. Όλες τις υπόλοιπες που τον κάνω επίσης αντλώ δύναμη από τον ίδιο μου τον εαυτό και συνεχίζω.
Εκείνη την ημέρα, ετούτη την ημέρα όμως, δεν μπορώ να αντλήσω την ίδια δύναμη και μια μελαγχολία με συντροφεύει ακόμα και στο γιορτινό τραπέζι που οι δικοί μου με πολύ αγάπη μου αποδίδουν τιμές και δώρα!
Πως πέρασαν τόσα χρόνια και δεν το πήρα χαμπάρι! 
Σαν χτες θυμάμαι που ήμουν παιδί, θυμάμαι να παίζω μπίλιες κάτω από το σπίτι στις αλάνες και τη μαμά να βγαίνει στο μπαλκόνι και να ωρύεται για να την ακούσουμε και να μαζευτούμε σπίτι.
Σαν χτες ήταν που τέλειωσα το σχολείο, που, που, που
Και μόνο ετούτη τη μέρα συνειδητοποιώ πόσο μεγάλωσα! Τόσα χρόνια κύλησαν σαν νερό και γω νιώθω τον εαυτό μου ακόμα παιδί, με τα ίδια όνειρα (αυτό που το πας; Να μην έχω πραγματοποιήσει τα μεγαλύτερα όνειρά μου ακόμα!)με τα ίδια συναισθήματα (άντε να μην με αδικώ όχι ακριβώς τα ίδια, είναι λίγο πιο ώριμα τώρα) στον ίδιο τόπο (δεν το περίμενα ποτέ να γυρίσω πίσω).
Και όλα αυτά τα παθαίνω ανήμερα των γενεθλίων μου, δηλαδή 1 μέρα το χρόνο. Τις υπόλοιπες 364 είμαι φυσιολογική. Έτσι νομίζω δηλαδή!
Πφφφφ, εδώ δεν μπορώ να με καταλάβω εγώ που με ξέρω τόσα χρόνια, τι περιμένω; να καταλάβεις εσύ, το κουβάρι που προσπαθώ να ξετυλίξω μα όλο τυλίγεται;
Μη μου δίνεις και πολύ σημασία, νομίζω αύριο θα είμαι και πάλι φυσιολογική, όσο θεωρώ ότι είμαι δηλαδή (χιχιχιχιχι).

Υ.Γ1: Σε γενικές γραμμές καλά περνάω στα γενέθλια μου, μόνο τούρτα δεν σβήνω πια, κατά τα άλλα και τα δωράκια μου παίρνω και τις ευχές και τις εξόδους μου κάνω, αλλά να! Είναι αυτό το κάτι που λείπει και ειδικά αυτή την περίοδο, και ειδικά τον τελευταίο καιρό που δεν είμαι και στα καλύτερά μου. Και όπως λέει και η  φίλη μου η Ανδρομέδα και πολύ ΜΕ αρέσει (να το πω και σαλονικιώτικα) με πιάνει εκείνη η «αρχοντική μελαγχολία».

Υ.Γ2: Άλλα ξεκίνησα να λέω και αλλιώς κατέληξα, Πως το κάνω αυτό κάθε φορά ε;

 


Αυτό το τραγούδι, ερμηνευμένο από τη Χαρούλα, μου το αφιέρωνε ο αδερφός μου κάθε χρόνο στα γενέθλιά μου όσο ζούσαμε μαζί στην Αθήνα.
Δεν ξέρω γιατί, δεν μου το εξήγησε ποτέ, απλά μου έλεγε ότι όταν το ακούει με σκέφτεται και θεωρεί ότι μου ταιριάζει. 
Κάθε φορά λοιπόν που κάνω τα γενέθλιά μου παρέα με την "αρχοντική μελαγχολία" μου- για να μην ξεχνιόμαστε- το ακούω.


 Αλλά όταν κάνω γενέθλια και είμαι καλά ακούω το εξής:


 τέλειο;;;;;; χαχαχαχαχχαχα











ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αγάπη και χαρά, εγώ ήδη άρχισα να χαμογελώ, πλησιάζει ώρα 00:00, φτου ξελευτερία!!!! :-)))))

39 σχόλια:

  1. Τι ωραία που περιεγραψες τη ζωη σου και τις γενεθλιες στιγμές! Χρόνια σου Πολλά και απο εδω , όπως τα επιθυμείς. Και εμένα κατα μου βγαινουν, στο λέω για να μη στεναχωριέσαι. Την υγεια μας να έχουμε, λίγο, φαι, λίγο ποτο και καλή παρεα κι όλα ξεχνιουνται!
    Καλη μας εβδομάδα :)
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αριάδνη μου!
      Αυτό το λίγο φαΐ, λίγο ποτό και καλή παρέα, πολύ μου άρεσε! Μόνο που όπου λίγο βάλε "έως πολύ" αχαχαχχα
      Ξέρεις τι σκέφτομαι; Πως ίσως κάποια μέρα έρθει η στιγμή που θα βγει υπέρ μας αυτός ο απολογισμός και τότε η χαρά θα είναι αμετάβλητη!
      Καλή μας εβδομάδα κοριτσάκι μου!
      Στην υγειά μας, σε καλύτερες μέρες! :-)

      Διαγραφή
  2. Χρόνια πολλά Νίκη!

    Είσαι μία ολόκληρη εβδομάδα μικρότερη από την αδερφή μου, στην Αγγλία είχα πάει για τα γενέθλιά της που ήταν την προηγούμενη Κυριακή. Μόνο μην της πεις ότι είπα την ηλικία της, οκ; Χαχα!

    Δεν είσαι η μόνη που μελαγχολεί στα γενέθλια. Πάντως μάλλον απάντησες μόνη σου σε αυτό που έγραψες στο χθεσινό σχόλιό μου, ο απολογισμός πονάει, όχι οι αναμνήσεις..

    Ωραία και τα δύο τραγούδια, εγώ όμως θα ψήφιζα το δεύτερο ως πιο ανεβαστικό.

    Χρόνια πολλά και πάλι και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σσσσσ, Θα είναι το μυστικό μας δεν θα το πω στ'ορκίζομαι... είμαι μια ολόκληρη βδομάδα μικρότερη από την αδερφή σου και θα σε καρφώσω; Ποτέ! χαχαχαχα
      Αχ αυτός ο απολογισμός πως παίρνει κεφάλια ώρες ώρες!!!
      Μεταξύ μας, όσο μ'αρέσει η Χαρούλα, τόσο προτιμώ και γω το δεύτερο τραγούδι, γιατί το πρώτο με κάνει και κλαίω (στα γενέθλια μόνο) :-)
      Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου καλέ μου Γιώργο.
      Καλή εβδομάδα εύχομαι και σε σένα/
      Φιλάκια

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Χαχα, να σου πω και ένα άλλο μυστικό; Εμένα μου έβαζε αυτό όταν είμαστε μικρά και με έπιαναν τα κλάματα (ναι, και οι άντρες κλαίνε ενίοτε):

      https://www.youtube.com/watch?v=1vze_Mrsjt8

      Όπως σου έγραψα στο μπλογκ μου, αν θέλεις και συνεχίζεται το πρόβλημα με τον υπολογιστή στείλε μου στο μειλ που έχω στην περιγραφή του προφίλ μου.

      Διαγραφή
    4. χαχαχαχαχα γι'αυτό μ'αρέσει να κάνω "παρέα" μαζί σου γιατί είσαι από τους λίγους άντρες που παραδέχεται ότι ενίοτε κλαίει....
      Αλλά δεν είπες γιατί έκλαιγες γιατί σε συγκινούσε το τραγούδι ή γιατί σε τρομάζει το ακουσμα του Στράτου (λατρεύω πολλά από τα τραγούδια του γι'αυτό πρόσεχε τι θα πεις...αχαχχαχαχα)

      Διαγραφή
  3. Χρόνια πολλά, γλυκά και ευτυχισμένα.
    Εγώ θα σου ευχηθώ να τα απολαμβάνεις πάντα από εδώ και στο εξής, διότι όπως λένε οι Κινέζοι, τα γενέθλια είναι η προσωπική μας πρωτοχρονιά και τα υποδεχόμαστε και τα γιορτάζουμε μπορεί να επηρεάσει το υπόλοιπο της χρονιάς μας.
    Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλα τα όνειρα σου να βγουν αληθινά και μόνο όμορφες στιγμές να πλαισιώνουν την ζωή σου! :)
    Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου για τις ευχές σου.
      Πράγματι τα γενέθλια είναι η προσωπική Πρωτοχρονιά μας, όμως αν ήταν κάθε φορά που είχα γενέθλια να με πήγαινε ο χρόνος επηρεασμένος από την συγκεκριμένη ημέρα τότε δεν θα με ξέπλενε ούτε ο Πηνειός...ααχαχχαχαχα
      Ευτυχώς εμένα με πάει αντίθετα.
      Ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που δέχομαι δώρα από καρδιάς (κάθε ευχή είναι δώρο ανεκτίμητο), είναι μοναδικά και ανεξάντλητα και έχουν ήδη γεμίσει τη μέρα μου με όμορφες σκέψεις και στιγμές.
      Ευχαριστώ πολύ ξανά :-)))))))) τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  4. Νίκη μου γλυκιά καλημέρα!
    Χρόνια σου πολλά να είσαι πάντα γερή και ευτυχισμένη, αυτό το γερή μαζί με το ευτυχισμένη ποτέ δεν το κατάλαβα, νομίζω ότι το ευτυχισμένη φτάνει, αν δεν είσαι γερή υπάρχει περίπτωση να είσαι ευτυχισμένη;;
    Τέλος πάντων!
    Να είσαι πάντα ευτυχισμένη, να χαμογελάς και μην μασάς τίποτα!
    Τα τραγούδια πολύ μου άρεσαν ειδικά η Χαρούλα ιδιαίτερη αδυναμία!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πάρα πολύ Ελένη μου για τις ευχές σου και την επίσκεψή σου!
      Δεν έχω λόγια πραγματικά να σε ευχαριστήσω. Όχι δεν μασάω και δεν θα μασήσω, γιατί η ζωή είναι ωραία, ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες της.
      Σήμερα θα ακούσω από τη Χαρούλα "Τώρα και γω θα ζήσω" :-)))

      Όσο για το ερώτημα σου, θα σου πω ότι έχω δει ανθρώπους που έχουν χάσει την υγεία τους, αλλά ποτέ το χαμόγελο και την ευτυχία τους και φαίνεται αυτό "βροντερά"πάνω τους. Απορώ και γω, δεν ξέρω πως το καταφέρνουν όμως είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα μάλλον.
      Καλή εβδομάδα κοριτσάκι μου :-)


      Διαγραφή
  5. Χρόνια σου πολλά!!!
    Ήρθα κατόπιν εορτής να ευχηθώ και ευτυχώς πέρασε η μέρα της "αρχοντικής μελαγχολίας"
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν πέρασε λέει!!!!!
      Ευχαριστώ πολύ Ελένη μου για τις ευχές σου!
      Καλή εβδομάδα να έχεις, φιλάκια πολλά και σε σένα, να περνάς καλά! :-)))

      Διαγραφή
  6. Βρε κοριτσάκι μου, κάνε τον απολογισμό άλλη μέρα, κάθε 14 Σεπτέμβρη να γιορτάζεις το δώρο σου!!! Το δώρο της ζωής, που μπορεί να μην μας τα φέρνει πάντα όπως θέλουμε, αλλά είναι ωραία η ρημάδα :)))) Χρόνια πολλά με όλα τα καλά, μέσα από την ψυχή μου, σου εύχομαι!!! Σε φιλώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγκαλιάζω και συγκινούμε με δώρα ψυχής, και αφού οι ευχές σου έρχονται απο εκεί τότε είμαι διπλά ευτυχής που σε γνώρισα- εστω και εικονικά.
      Δεν θα μου άρεσε να μου έρχονταν όλα εύκολα στη ζωή, γιατί τότε δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι. Είμαι επιρρεπής στις απολαύσεις (και ποιος δεν είναι;) και αν τα είχα όλα όπως τα ήθελα θα ήμουν μεγάλο κ..παιδο!
      Τα φιλιά μου και τις ευχές μου για αγάπη, ευτυχία και υγεία σε σένα και την οικογένειά σου!

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα Νίκη μου!! Χρόνια σου πολλά κοπέλα μου!!! Εύχομαι να σαι γερή και δυνατή να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, τους στόχους σου!! Ακόμα κι η προσπάθεια να ξέρεις μετράει!!
    Να περνάς όμορφα με ανθρώπους αγαπημένους γύρω σου!!! Σε φιλώ γλυκά!!! :))) Καλή βδομάδα να χεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία-Έλενα!!! Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την παρότρυνση της προσπάθειας. Τελικά νομίζω ότι αυτή είναι η πιο μαγευτική, το ταξίδι προς το στόχο, γιατί όταν τον φτάσεις τότε όλα τελειώνουν σωστά;
      Καλή εβδομάδα και σε σένα, να περνάς καλά :-)

      Διαγραφή
  8. Με έκανες να θυμηθώ τον (συγχωρεμένο πια) παππού μου. Πάνω από τον πάγκο εργασίας που είχε (πολλά χρόνια τσαγκάρης και όταν βγήκε στη σύνταξη πήρε στο σπίτι όλα τα εργαλεία του και συνέχιζε να επιδιορθώνει παπούτσια) είχε κρεμάσει ένα μικρό χαρτάκι που έγραφε "14 Σεπτέμβρη. Του Σταυρού".
    Πέρναγαν τα χρόνια, το έβλεπα συνέχεια όποτε του κάναμε επίσκεψη και μια μέρα δεν άντεξα και τον ρώτησα:
    - Τι είναι αυτό το χαρτί παππού και γιατί δεν το βγάζεις;
    - Του Σταυρού γεννήθηκα παιδάκι μου, όλο το ξεχνάω...
    Τότε φυσικά παραξενεύτηκα. Τώρα όποτε το θυμάμαι γελάω με τη γλυκιά αυτή ανάμνηση!

    ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ λοιπόν και πάντα γερή να είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Πέτρο μου, να είσαι καλά.
      Χαίρομαι που μοιράστηκες εδώ μαζί μου μια γλυκιά σου ανάμνηση. Ημέρα του Σταυρού και ο παππούς ε; Σίγουρα καταπληκτικός άνθρωπος θα ήταν! χαχαχαχχα
      Εγώ χαρτάκι δεν βάζω αλλά έχω άλλους κακιασμένους να μου το θυμίζουν...χιχιχι
      Καλά να περνάς! :-)

      Διαγραφή
  9. Του Σταυρού και το ερώτημα είναι γιατί δε σε είπανε Σταυρούλα. Νίκη μου με μελαγχόλησες. Αυτή η αρχοντική μελαγχολία σου που λέγαμε. Μαθαίνουμε να μετράμε το χρόνο σύμφωνα με αυτά που κάναμε. Αν το βιογραφικό μας είναι γεμάτο με επιτυχίες τότε θαρρούμε πως είμαστε πιτσιρικάδες, αν πάλι ξοδέψαμε τις μέρες μας μετρώντας ανάσες στην λιακάδα τότε νιώθουμε ανάξιοι και μεγάλοι. Βάλε κάτω και μέτρα. Πότε αρχίζει ο άνθρωπος να νιώθει πραγματικά τον εαυτό του; Στα 18. Εγώ θαρρώ πως γεννιόμαστε στα 18 και άρα στα 30 και κάτι είμαστε στην εφηβεία. Κι εγώ πολλές φορές νιώθω το ίδιο βάρος να με πλακώνει. Βλέπω συμμαθητές και συμφοιτητές να έχουν πάρει πτυχία, μεταπτυχιακά, να κάνουν σπουδαία βήματα στη δουλειά τους κι εγώ ακόμα εδώ να αγωνίζομαι για τα βασικά σαν πρωτοετάκι. Κάθε ζωή όμως διαφορετική κι αυτό κανείς δεν το υπολογίζει. Κανένας δεν θα ξέρει ποιος τσαλάκωσε τα όνειρά σου, ποιες συμφορές σε κράτησαν πίσω, ποιες πίκρες και άδοξες αγάπες σε κάθισαν στον πάγκο.

    Ο πατέρας μου είναι 64 ετών και κλαίει κάθε μέρα για τα χρόνια που δεν αξιοποίησησε σωστά και λέει πανε τα νιάτα μου,, και ξέρεις ποια νιάτα εννοεί; Τα δικά μας νιάτα, τα 30! Στα 30 της η μάνα μου πείρε διαζύγιο και πέταξε τη ζωή της στα σκουπίδια βουτώντας στην κατάθλιψη και τώρα στα 54 της παίρνει τη ζωή της πίσω. Ο παππούς μου έλεγε αχ και να μουν τώρα πάλι νέος 50 χρονών κι ο Πικάσο έλεγε τι καλά να μουνα 40. Ο Θείος μου στα 38 του επέστρεψε στο σχολείο και πέρασε στο πανεπιστήμιο και τώρα στα 48 του πιο νέος από ποτέ ασχολείται με αυτό που αγαπά.

    Αν υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που καμώνονται για το τι είμαστε άξιοι να κάνουμε και τι όχι τότε καλύτερα αυτοί οι άνθρωποι να παίρνουν πόδι! Όσο για την κοινωνία που μας θέλει όλους 20άριδες ξέρουμε τι σαπίλα κουβαλά και δε θα την αφήσουμε να ορίσει τις ζωές μας με τις πρόστυχες αξίες της. Κι αν δε σου φτάνουν όλα αυτά καλή μου πάρε παράδειγμα κι από τον ίδιο τον Θεάνρθωπο που μέχρι τα 30 του δεν έκανε απολύτως τίποτα και μετά άλλαξε τον κόσμο μια για πάντα!

    Κι αν πάλι δε σε πείθω παρηγορήσου πως πολλοί νέοι άνθρωποι στα 30 μας νιώθουμε την ίδια πίκρα. Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή κι ας αξιοποιήσουμε την σοφία που κερδίσαμε!

    Του χρόνου θα σβήσουμε μαζί κεράκια και θα φάμε πατατάκια! Κι όλα θα είναι γιορτή! Χιλιόχρονη και τα καλύτερα έρχονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πατροπαράδοτη οικογένεια, ήταν να με πούνε Ανδρονίκη όπως η γιαγιά, αλλά βγήκε το σκέτο Νίκη. Του Σταυρού ήταν τυχαίο... και επιπλέον ως πιτσιρίκι είχα να παίρνω σε 2 ημερομηνίες δώρα. Φαντάζεσαι να είχα γενέθλια και γιορτή την ίδια μερα; Ξενέρωμα!
      Ξέρεις τι γίνεται; Δεν με ενοχλεί η ηλικία, μου αρέσει πραγματικά και πιστεύω ακράδαντα αυτό που είπες. Ουσιαστικά γεννιόμαστε κάπου στα 18 και τώρα είμαστε στην εφηβεία (κρίση εφηβείας είναι και τα προχθεσινά γενέθλεια τι νομίζεις; χαχαχαχα).
      Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και δεν υπάρχει ποτέ στο λεξιλόγιο τους η λέξη "αργά" "Είναι αργά".
      Όχι ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν και για τίποτα. Ακόμα και 2 λεπτά, ουσιαστικά λεπτά μπορούν να αναποδογυρίσουν τον κόσμο όλο.
      Ο απολογισμός που βγαίνει κατά δεν είναι ούτε για τα υλικά αγαθά, ούτε για τα χρόνια που πέρασαν. Είναι εσωτερικός, είναι-πως να στο πω- ο αγώνας που κάνει ο άγγελος και ο δαίμονας μέσα μου και με βάσει τα αποτελέσματα χαίρομαι ή λυπάμαι. Είναι ο απολογισμός που κάνει ο κακός εαυτός μου και σε όσα δεν κατάφερε να καλυτερέψει και μένει είτε στάσιμος είτε γίνεται χειρότερος.
      Σε ότι αφορά τα χρόνια που πέρασαν, νιώθω πιο όμορφη, πιο γεμάτη συναισθηματικά και ας είμαι μόνη (αδέσμευτη), πιο ώριμη και συγκροτημένη (τώρα πόσο συγκροτημένη ακούγομαι με τα σκωτσέζικα ντους της διάθεσής μου δεν ξέρω...χαααχαχαχαχα) και εννοείται πιο σοφή!!! (μην γελάς σε ακούω :-)))) )
      Από μένα να θυμάσαι πάντα "Ποτέ δεν είναι αργά" "Κάθε εμπόδιο, πάντα για καλό"
      Όση μελαγχολία είχα προχτές, την επόμενη πήρα τόση χαρά!
      Φαντάσου είχα χρόνια να σβήσω τούρτα και έσβησα τούρτα έκπληξη στη δουλειά!
      Α! Και πολύ μου άρεσε αυτό που λες για του χρόνου "θα σβήσουμε μαζί κεράκια και θα φάμε πατατάκια" μα πάρα πολύ :-)))
      Μην μου δίνεις θάρρος γιατί ξέρεις τι λένε για το χωριάτη άμα του δίνεις θάρρος ε;
      Φιλάκια πολλά, χαίρομαι τόσο που σε γνώρισα!


      Διαγραφή
    2. Α θα σου δώσω κι άλλο γιατί ξέρεις τι κάνουμε εμείς εδώ πάνω οι φιλένάδες; Γιορτάζουμε όλες μαζί τα γενέθλιά μας του Αγίου Δημητρίου! Εκμεταλευόμαστε το 3ημερο και ανεβαίνουν Σαλονίκη και τα υπόλοιπα κορίτσια που μένουν στις γενέτειρές τους και κάνουμε όλες μαζί ένα μικρό τραπέζι με μεζεδάκια και τούρτα. Χορεύουμε, λέμε χαζομάρες και βγάσουμε φωτογραφίες. Αυτό το κάνουμε από τα 20 μας και το έχουμε σαν γιορτή της φιλίας μας και κάθε χρόνο προσθέτουμε στην τούρτα των γενεθλίων και τις καινούριες φίλες που μπαίνουν στην παρέα. Σε έπεισα ε;;;;;; Προλάβαίνεις να ανέβεις και τον Οκτώβρη!

      Διαγραφή
    3. Τρίβω τα χέρια μου από χαρά μόνο και μόνο που με συμπεριλαμβάνεις σε αυτή τη συνάντηση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
      Τι να πω πια! Επρεπε να φύγω από τη Θεσσαλονίκη για να σε πετύχω;;;;;
      Θα έρθω σίγουρα ένα 2μεράκι δεν ξέρω πότε θα μαι και θα πιούμε το καφεδάκι μας.
      Φιλάκια πολλά γλυκό πλασματάκι :-)

      Διαγραφή
  10. Πολυχρονη κι ευτυχισμενη νασαι
    Η ζωη είναι ομορφη σε κάθε ηλικια
    Αρκει να χουμε ότι αγαπαμε διπλα μας

    René Aubry-Déferlante

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Velvet, ευχαριστώ πολύ!
      Πραγματι η κάθε ηλικία έχει τη γλύκα και τη χάρη της.
      Όμως αν δεν έχουμε ότι αγαπάμε δίπλα μας τι γίνεται :-/
      (μου άνοιξες την όρεξη με τις ιταλοαναρτήσεις σου) :-)

      Διαγραφή
  11. Νίκη μου έχεις μια ολόκληρη ζωή μποστά σου ,κάνε όνειρα !!!κάνε πράγματα που αγαπάς και όλα θα πάνε καλά!!!!Χρονια πολλά κορίτσι μου να είσαι γερή ευτυχισμένη και χαρούμενη!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μεταξία μου. Να είσαι καλά. Ναι πράγματι τώρα αρχίζει η ζωή. Ποτέ δεν σταματάω να κάνω όνειρα, βλέπεις ανεπίδεκτη μαθήσεως...χαχαχαα μπορεί να μην πραγματοποιούνται αλλά εγώ πάντα συνεχίζω και ονειρεύομαι :-)))))

      Διαγραφή
  12. Νίκη μου να είσαι πολύχρονη! Χρόνια πολλά και καλά με υγεία, χαμόγελα και πολλή αγάπη!
    Γιατί μωρέ να τα σκέφτεσαι όλα αυτά τέτοια μέρα και να μελαγχολείς; Δες το σαν μια ημέρα που δικαιούσαι να περάσεις καλά χωρίς σκοτούρες...και κάνεις τον απολογισμό άλλη μέρα.. ;-)
    Πάντως θα σου πω πως όσο δίνεις και παίρνεις αγάπη, και όσο κάνεις πράγματα που αγαπάς και σε γεμίζουν, δεν είναι χαμένος χρόνος! Επομένως, μη στενοχωριέσαι για τίποτα!
    Σε φιλώ πολύ γλυκά! Πολύχρονη και πάλι, χαρούμενη, γερή και δυνατή!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αναστασάκι μου! Αγάπη και χαμόγελο είναι ότι πρέπει...
      Ναι μεν ο απολογισμός γίνεται αλλά φέτος ειδικά ήμουν λίγο υπερβολική (παρθενάκι γαρ).
      Είναι να μην αρχίσω τα παράπονα, πρέπει να φτάσω όρια,,,,
      Αλλά δες με σήμερα :-))))))))) !
      Δεν έχω μετανιώσει ευτυχώς ποτέ για τις επιλογές μου και ο χαμένος χρόνος έχει λήξει για μένα. Κάποτε μου τον έτρωγαν άνθρωποι που δεν άξιζαν για μενα (ή δεν τους άξιζα) τελοσπάντων δεν ταιριάζαμε, τώρα πλέον δεν πολυσκοτίζομαι. Όποιος μου ταιριάζει μένει, όποιος όχι φεύγει καλώς ή κακώς!
      Ευχαριστώ πολύ και πάλι γλυκό μου πλασματάκι. Και σε σένα εύχομαι καλή επιτυχία στις εξετάσεις σου και να πάνε όλα καλά στη ζωή σου :-)

      Διαγραφή
  13. Δηλαδή πώς είμαι εγώ; Καμία σχέση! Παρθενάκι σαν τη μαμά μου, κι αυτή δεν τρελαίνεται για γενέθλια. Αν μπορούσε θα τη διέγραφε κι από τη μνήμη της την ημερομηνία!
    Είναι ωραίο να μεγαλώνεις αν μεγαλώνεις καλά!
    Χρόνια σου πολλά έστω και καθυστερημένα χαρά μου!
    Φιλάκια πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παράδοξο είναι ότι τα γενέθλια δεν μου αρέσουν αλλά όχι λόγω ηλικίας. Μου αρέσει που μεγαλώνω, από τα 28 και πάνω άρχισα να μου αρέσω πραγματικά. Η ωριμότητα μου πάει...χαχαχχαχα
      Και μπορεί τούρτα να έχω χρόνια να σβήσω αλλά πάντα βγαίνω έξω με παρέα καφέ-κρασί και ότι λάχει :-))
      Για 40 μέρες λένε ότι πιάνονται οι ευχές. Οπότε σ'ευχαριστώ ολόψυχα Αριστέα μου για τις ευχές!!

      Διαγραφή
  14. Νίκη μου χρόνια σου πολλά με υγεία!!
    Σε νιώθω σε όσα λες, παρθενάκι γαρ (ευτυχώς όσο μεγαλώνω υπερισχύουν ωροσκόπος και.. πλανήτες!) Εμείς λοιπόν τα παρθενάκια τα αναλύουμε όλα και τα νιώθουμε όλα σε πολύ βάθος.
    Το δεύτερο δεν το θεωρώ κακό κι ας με έχουν πει υπερβολική άπειρες φορές, το πρώτο όμως μας κουράζει πιστεύω. Μήπως να σταματούσαμε να παιδεύουμε τόσο το μυαλουδάκι μας;; Να χαρούμε την ζωή μας που πίσω δεν θα ξαναγυρίσει για να μας πει.. "έλα τώρα ζήσε καλύτερα!" Αν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, όσο κι αν μας πληγώνει ο απολογισμός.. θα βρίσκουμε την δύναμη να προχωράμε με στόχο τα όνειρά μας.

    Κι επειδή είμαι λάτρης της Χαρούλας.. σου αφιερώνω το "Τίποτα δεν πάει χαμένο.."
    Είσαι πολύ πολύ πολύ νέα, πάρε την ζωή στα χέρια σου και άλλαξε της τα φώτα!! :)

    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου για τα καλά σου λόγια και τις ευχές.
      Αχ ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι που λένε ακριβώς τα πράγματα με το όνομά τους. Τελικά μόνο ένας όμοιος θα μπορούσε να αναλύσει τόσο καλά την κατάσταση.
      Το υπερβολικός είναι το λιγότερο που άκουσα :-)))))) αλλά και ο ωροσκόπος μου (για να τα ρίξουμε όλα στα ζώδια) δεν πάει πίσω (ταύρος-βαρβάτος συνδυασμός).
      Ο απολογισμός γλυκιά Κατερίνα ευτυχώς κρατάει για μια μέρα με την αρνητική του μορφή. Συνήθως έχει τα γιορτινά του και χαίρομαι για αυτά που έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, αλλά άνθρωπος είμαι κα γω; Να μην παραπονεθώ πότε πότε;
      Μετά τη φωνή της Βιτάλη, η Χαρούλα είναι ο σύντροφος μου στα δύσκολα!
      Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση :-)))

      Διαγραφή
  15. Άρα σήμερα (δυο μέρες μετά) είσαι φυσιολογική! Χαχα! Χρόνια πολλά και καλά χαρά μου και να περνάς πάντα όμορφα :)) Σε φιλώ γλυκά !!

    Υ.Γ Άσχετο: ρε συ υπάρχουν άνθρωποι που είναι 34 χρονών;; Γιατί εγώ που είμαι....35...πάει, γέρασα!!!!! Αχαχαχα! Είπα αστείο τώρα, αν δεν το κατάλαβες :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου Πέτρα μου (το οτι παράτησες το διάβασμα για να μου ευχηθείς ε αυτό με ξεπερνάει χαχαχαχχαχαχαχα)
      Τώρα είμαι τέλεια σου λέω! Με ένα χαμόγελο λες και κέρδισα το Joker!χαχαχχαχαχαχα
      Υ.Γ: Εγώ βλέπω το 8 μικρότερο του 4 καμιά φορά και συ μου λες για ένα 5; Είσαι νινί ακόμα! χαχαχαχχαχαχα Πέρα από την πλάκα διανύουμε την καλύτερη δεκαετία (η μελαγχολία δεν είναι ποτέ για τα χρόνια )
      :-)))))

      Διαγραφή
  16. Αν και καθυστερημένα,χρόνια πολλά και καλά σου εύχομαι Νίκη μου γεμάτα με όσα αγαπάς!!!!!
    Αυτό το συναίσθημα με τα γενέθλια το έχω και εγώ...!
    Καλό ξημέρωμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ευχές πάντα καλοδεχούμενες όσο καθυστερημένες -όπως λες- και αν είναι...
      Ευχαριστώ πολύ Άμυ, ανταποδίδω με πολύ αγάπη.
      Καλό Σ/Κ που έρχεται :-))))

      Διαγραφή
  17. μπαινω μετα απο τοσες μερες και αισθανομαι ασχημα τωρα να μην εχω παρει χαμπαρι τα γενεθλια σου :(
    Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα Νίκη! Να είσαι πάντα γερή και δυνατή με υγεία και με τα αγαπημένα σου άτομα δίπλα σου!
    Για εμένα γιορτές και γενέθλια είναι το καλύτερό μου, δεν πολυσκοτίζομαι... συγχίζομαι που συγχίζομαι όλο το χρόνο, μα να συγχιστώ και χρονιάρες μέρες? δε λέει..
    μην τα σκέφτεσαι αυτα! έτσι είναι η ζωή, προχωράει, κάνουμε λάθη, κάνουμε τα σωστά, πέφτουμε, σηκωνόμαστε... ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε χαρούμενοι και να κάνουμε και τους γύρω μας χαρούμενους, και άσε αυτές τις σκέψεις... μην τις κάνεις καν...
    Φιλιά πολλά! Και πάλι πολύχρονηηηηηηηηηηη!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μην αισθάνεσαι καθόλου άσχημα καλέ μου Αλέξανδρε!
      Αρκεί και τώρα! ¨Οπως και γω δεν προλαβαίνω λόγω καθημερινότητας και χάνω αρκετά έτσι και εσύ και ο καθένας.... :-)
      Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές μέσα από την ψυχή μου τα καλύτερα και σε σένα!
      Και όποτε έρθεις ξανά Καρδίτσα, στείλε μου να σας ξεναγήσω
      Φιλάκια!

      Διαγραφή