Me!!! Oh Dear God!
Πήρα βραβειάκι, αν και απών και αυτό με κάνει
να αισθάνομαι μεγάλη χαρά από τη μια, γιατί κάποιος με θυμήθηκε και με
υπολογίζει στους «φίλους» του, αλλά και θλίψη γιατί δεν είχα -και ακόμα δηλαδή
δεν έχω- πολύ χρόνο το τελευταίο διάστημα για να τιμήσω αυτή τη βράβευση και να
συμμετέχω και να επικοινωνώ με όλους όσους μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και την
προσοχή.
Παρόλα αυτά ξημερώματα Κυριακής μένοντας
άγρυπνη, είπα να το αξιοποιήσω bloggaρωντας…
Ευχαριστώ από καρδιάς δυο γλυκά
πλασματάκια, δύο υπέροχες υπάρξεις στην bloggoσφαιρα, Χριστίνα Ανδρομέδα από το blog Andromeda-My Galaxy και το
Αναστασάκι από το Midnight in Brussels.
Τρυφερές, ευγενικές, χαμογελαστές, ευαίσθητες, είναι λίγα από τα πλεονεκτήματα
που «είδα» πάνω τους, τον ελάχιστο χρόνο γνωριμίας μας.
Άντε λοιπόν να απαντήσω και στις ερωτήσεις
γιατί ο φακός του ανακριτή με γκάβωσε (όπως λεν και στο χωριό μου…χαχαχχαχα)
1.
Γιατί ξεκινήσατε το blog?
Έλα μου ντε; Αυτό αναρωτιέμαι καμιά
φορά!χιχιχιιχιχι. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν χρόνια, χωρίς να έχω
συνειδητοποιήσει γιατί θέλω να το κάνω. Το 2011 ήταν η πρώτη μου απόπειρα να φτιάξω
κάτι δικό μου που θα μπορώ να το βλέπω
μόνο εγώ και εκεί θα αποθηκεύω τα γραπτά μου, τις εκφράσεις μου, τις σκέψεις μου,
τα διηγήματά μου, το ημερολόγιο μου. Και το έκανα και το μόνο που αποθήκευσα
ήταν η μια και μοναδική ανάρτηση που έχει ξεμείνει από τότε (τραγικό!). Δεν
ασχολήθηκα ποτέ, μέχρι που πριν κάτι μήνες αναζητώντας κάτι στο internet έπεσα σε μια
ανάρτηση της Δέσποινας Μαμά σε κρίση! και μου άρεσε όλο αυτό το παρεΐστικο. Τότε θυμήθηκα και το δικό μου και είπα να
κάνω μια προσπάθεια και όπου βγει. Δόξα τω Θεό!
2.
Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει;
Πολλά μικρά, καθημερινά και συνάμα τίποτα.
Μπορεί να ενθουσιαστώ μαζί σου (γιατί είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος) μα μόλις
συνηθίσω τη μοναδικότητά σου, να μου φύγει ο ενθουσιασμός και να με αφήσει με
την απορία, μα καλά γιατί ήμουν τόσο «τρελή» μαζί του στην αρχή; (χαχχαχαχχα,
θα σου έλεγα πως κάνω μόνο πλάκα, αλλά έχει και ισχυρή δόση αλήθειας αυτό που
είπα). Με ενθουσιάζει η παιδική αφέλεια και η παιδική χαρά που μπορεί να
συναντήσω σε έναν ενήλικα. Με ενθουσιάζει η κάθε μέρα που έρχεται και γνωρίζω
κάτι που δεν είχα «δει» ποτέ ξανά σε μένα ή σε σένα. Με ενθουσιάζει αυτό που
σπάει τα στερεότυπα και ζωγραφίζει με καινούργια χρώματα στον καμβά της ζωής
μου.
3.
Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία
βοηθούν τους bloggers
και με ποιον τρόπο;
Γιατί η ίδια η ζωή είναι ένα αλισβερίσι λέξεων,
σκέψεων, πράξεων. Γιατί αν δεν μου έλεγες ποτέ τη γνώμη σου ή εγώ τη δική μου,
δεν θα φαινόταν ποτέ η διαφορετικότητά μας και δεν θα διορθωνόταν ποτέ η
εγωκεντρική αντίληψη του εαυτού μας. Γιατί αν δεν μοιραζόμασταν συναισθήματα,
χαμόγελα, απόψεις, αγάπη, αντίδραση, πίστη, ελπίδα τότε δεν θα είχαμε ακριβώς
αυτήν την πίστη και ελπίδα, δεν θα ήμασταν άνθρωποι! Γιατί το blog είναι μια προέκταση της καθημερινής
επαφής μας με το συνάνθρωπο, διαφορετική- αλλά τόσο ισχυρή όσο η αλήθεια της!
4.
Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;
Δεν έχω προλάβει να μιλήσω για πολλά, για
ότι μου έρθει στο μυαλό και με αναστατώσει τόσο όσο να θέλω να το μοιραστώ.
5.
Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί
ποτέ προσωπικά;
Δόξα τω Θεό, αν και νέα στο άθλημα, νιώθω
ευλογημένη που κάποια άτομα με αγκάλιασαν και έχουμε πει ιδιωτικά 2-3 πράγματα
παραπάνω. Δυστυχώς ακόμα δεν έχω γνωρίσει κάποιον από κοντά, όμως θα το ήθελα
πολύ αν το επιτρέψουν οι καταστάσεις.
6.
Πως φαντάζεστε το blog σας σε δυο
χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει/ να αλλάζει και με ποιο τρόπο;
2 χρόνια είναι μεγάλο χρονικό διάστημα….
δεν μπορώ να κάνω σχέδια για το τώρα, που κατά κάποιο τρόπο είναι στα χέρια μου
και μπορώ να το ελέγχω, θα κάνω για 2 χρόνια μετά; Να είμαστε καλά και όλα θα
γίνουν κατ’ευχήν!
7.
Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;
Μακάρι να ‘ξερα! Ρωτήστε αυτούς που με
ξέρουν, γιατί αν περιμένεις από μένα σοβαρή απάντηση σώθηκες!!!!
Είμαι ο Χίτλερ του εαυτού μου (μη σου πω
και αυτός light ήταν
εμπρός μου!χιχιχιχιχι)
8.
Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
Ξεκίνησα με όρεξη, ενθουσιασμό (να! κάτι που με ενθουσίασε τελευταία) και δυναμικά,
αλλά η ζωή μου στέρησε «χρόνο». Οπότε πλέον ελάχιστα και αυτό είναι κάτι που με
θλίβει…
9.
Πως γεννιούνται τα post σας;
Από ένα τραγούδι που θα ακούσω, από μια
κουβέντα που θα πουν-πω, από κάτι που θα διαβάσω, από την κατεύθυνση της ψυχής
μου τη δεδομένη στιγμή, από συναίσθημα που θα κουρδίσει τις «χορδές» μου, από
κάτι τέτοια τελοσπάντων ρομαντομελωδραματικά…χαχαχαχχα
10.
Ευχές για τον αναγνώστη
Πάνω από όλα εύχομαι να είσαι υγιής για να
μπορείς να μιλάς για όλα τα άλλα. Αφού εξασφάλισα την υγεία σου, εύχομαι
ολόψυχα να βρεις τον δρόμο της ελευθερίας σου και την πίστη σου. Ελευθερία από
τα πάθη, την ματαιοδοξία, την ύλη, όλα αυτά δηλαδή που μας κρατάνε δέσμιους και
δυστυχισμένους και πίστη στον άνθρωπο, στην ελπίδα, στην αγάπη, στο Θεό!
Ο καθένας κάνει την διαδρομή του όπως αυτός
την όρισε με τις επιλογές του, εύχομαι λοιπόν εσύ που αφιέρωσες λεπτά από το
χρόνο σου για να με διαβάσεις, να βρεις τον δρόμο σου μέσα από τις ανατροπές
των επιλογών σου. Γιατί η επιλογή, σου δίνει την δυνατότητα να αλλάζεις συνεχώς
το σκηνικό και τα μονοπάτια σου! Γι’αυτό μην δειλιάζεις, μην γογγύζεις, μην
απελπίζεσαι. Επέλεξε τη ζωή!
Ελπίζω να είμαστε σε καλό σημείο κ.Ανακριτά
και να γλίτωσα προς το παρόν το πρόστιμο...... ;-P
Ρε παιδιά ξεροσφύρι την έβγαλα τόσες ώρες
στο ανακριτικό, άσε που έκοψα και το κάπνισμα (μόνο αυτό μου πρόσφεραν οι
κιαρατάδες)
Καλό ξημέρωμα σε όλους μας.
Το βραβειάκι το δίνω σε όλους όσους έχουμε
πει και μια κουβέντα παραπάνω……για καλό πάντα !
Εις το επανιδείν! :-)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
