Αριστερά-Δεξιά ή απλά Άνθρωπος;

Κάποια συναισθήματα είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς. Είναι δύσκολο πολύ να πιστέψεις ότι αδέρφια, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που ζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό, πατάνε το ίδιο χώμα σκοτώνει ο ένας τον άλλο. 

Έτσι απλά!

Και ποιος ο λόγος, ποια δικαιολογία μπορεί να εκφραστεί;

 Ότι δεν υπάρχει δικαιολογία να αφαιρέσεις ανθρώπινη ζωή είναι δεδομένο, όμως αυτός που το κάνει τι μπορεί να πει? Ότι είναι αριστερός ή είναι ακροδεξιός; Και ευσταθεί μια τέτοια δικαιολογία;

Με ποιο δικαίωμα αφαιρείς τη ζωή από έναν άνθρωπο, μήπως του έδωσες εσύ πνοή και τώρα τη ζητάς πίσω; Εσύ δεν είσαι ικανός να προσθέσεις στο ύψος σου μισό πόντο και όμως, πόσο τέρας γίνεσαι άνθρωπε και αφαιρείς άλλες ανθρώπινες ζωές!

Και μαζί με αυτές ρίχνεις στο σκοτάδι και άλλες τόσες, γονείς, αδέρφια, συγγενείς, φίλους, αγαπητικούς….

Τι τραγικό να χάνει μια μάνα το παιδί της μπροστά στα μάτια της, γιατί απλά είχε άλλο πολιτικό πιστεύω από τον διπλανό του.

Τι τραγικό να χαρακτηρίζεις σήμερα εν έτη 2014 έναν άνθρωπο από τα πολιτικά του πιστεύω.

Πόση αμορφωσιά δηλώνει αυτή η κατάσταση!

Τι με νοιάζει εμένα αν ο φίλος μου υποστηρίζει αριστερά ή δεξιά, όταν εγώ γνωρίζοντάς τον είναι το καλύτερο  παιδί, φιλότιμος, κοινωνικός, εξυπηρετικός, θυσία για όσους αγαπάει ή όσους τον έχουν ανάγκη.

Τι με νοιάζει αν φωνάζει κόντρα στο ρεύμα των ανθρώπων;

Μήπως και αυτοί είναι σίγουροι ακολουθώντας το ρεύμα ότι δεν θα πέσουν σε γκρεμό;

Ποιος ξέρει το σωστό και λάθος; Ο καθένας από την πλευρά του σωστά τα βλέπει….

Δεν με νοιάζει λοιπόν τι πιστεύεις, αρκεί να πιστεύεις στον ανθρωπισμό, στην αγάπη, στην συνύπαρξη.

Δεν θέλω το κακό κανενός, δεν θέλω να σε βλέπω να σφάζεις τον αδερφό σου, γιατί απλά είναι λίγο πιο σκουρόχρωμος ή μιλάει σπαστά τα ελληνικά «σου»…

Δεν θέλω όμως να βλέπω και αυτόν τον αδερφό που προαναφέρθηκε να «βιάζει» τα πατριωτικά και θρησκευτικά μου αισθήματα.

Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι, εύχομαι μόνο αναίμακτο! 

Δεν παρακολουθώ τούρκικες σειρές, όμως επειδή είναι η αγαπημένη "τροφή" της μητέρας μου παίρνει το μάτι μου που και που καμία σκηνή. Το Link πιο κάτω με έκανε να κλάψω πολύ γιατί...υποτίθεται το έργο αναφέρεται στη δεκαετία του '70 τότε που απαγορευόταν να είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Το παλικάρι αυτό το σκότωσε ένας "δεξιός" συμμαθητής του επειδή ήταν "αναρχικός"... έκλαψα λοιπόν γιατί βλέποντάς του συνειδητοποιούσα ότι αυτό το ζούμε ακόμα και σήμερα.

Αγαπάς τη χώρα σου και θέλεις να αντιδράσεις στα καθεστώτα που υπογράφουν οι κουστουμάτοι "και καλά" δημοκρατικοί κυβερνήτες; άρα  είσαι χρυσαυγίτης=χουντικός=φασίστας, χωρίς να σου δίνουν το δικαίωμα να πεις "όχι με συγχωρείται, δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά, είμαι απλά ένας πατριώτης.Αγαπώ τον τόπο μου, όμως δεν διψάω για βία. Τη βία όμως μου την φέρατε ΕΣΕΙΣ στο σπίτι μου όταν με δόλιο τρόπο μου πήρατε το ψωμί από το στόμα... Με συγχωρείται, αλλά όταν σας βλέπω να μου κλέβεται ότι με αγώνα και αίμα έχτισα  περιμένετε να κάτσω με σταυρωμένα χέρια, για να μην με χαρακτηρίσετε φασίστα;"

Σιχάθηκα τις ταμπέλες που ακούω να βάζουμε στους ανθρώπους... επιτέλους ας ξυπνήσουμε... είμαστε άνθρωποι, είμαστε Έλληνες και τη χώρα μας οφείλουμε να την προστατέψουμε ΕΜΕΙΣ... κανένας άλλος και όχι με αίμα, δεν είναι απαραίτητο.

Πιστεύουμε στη δημοκρατία, τη ζούμε όμως; 

Μας αποπροσανατολίζουν με δηλώσεις του τύπου "είμαστε ελεύθεροι" και  εμείς το τρώμε.... είμαστε ελεύθεροι?

Ας δούμε τέτοια βιντεάκια και ας ξυπνήσουμε... όχι στον αλληλοσκοτωμό που μας οδηγούν, όχι στις ταμπέλες. Οι ταμπέλες προκαλούν επαναστάσεις και μας κάνουν να ξεχνάμε ότι ο δεξιός που σκοτώσαμε ήταν ο γιος του τάδε ή ο αριστερός που κρεμάσαμε ο πατέρας της τάδε!

Μπορούμε με μία ψήφο να αλλάξουμε το μέλλον, για να μην αλλάζει όμως-δυστυχώς- μάλλον μας αξίζει!

https://www.youtube.com/watch?v=YqLXEsjt980