Δύσκολη εβδομάδα...

Θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο "συγνώμη" που φάνηκα αγενής και δεν απάντησα σε μηνύματα από όλους σας, που δεν συμμετείχα στις τελευταίες κουβέντες σας, που εξαφανίστηκα γενικώς την τρέχουσα εβδομάδα. Και να πω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" για όσους με επισκέφτηκαν, με τίμησαν με το χρόνο τους και το σχολιασμό τους.

Η περίοδος αυτή είναι δύσκολη. 

Χάνω έναν πολύ αγαπημένο άνθρωπο από τη ζωή (δεν ξέρω πόσο λάδι έχει ακόμα το καντηλάκι της, είναι λίγο όμως) και θέλω όταν δεν είμαι στη δουλειά να είμαι κοντά της, για να "κλέψω" χρόνο, να την αποχαιρετήσω όπως πρέπει... Η μητέρα του πατέρα μου, η γιαγιά μου, η πολυβασανισμένη και ταλαιπωρημένη αυτή ψυχή που μου δίνει ισχυρά μαθήματα τώρα στα τελευταία της.

Τόσο έντονα συναισθήματα, τόσο ισχυρά μηνύματα, μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να μπορέσω να τα αποτυπώσω στο χαρτί και να τα μεταφέρω όπως τα έζησα. 

Είναι μεγαλείο οι ψυχές ορισμένων ανθρώπων, είναι μοναδικός ο χρόνος που μοιράζεσαι με τον άλλο, ο χρόνος πριν το "μεγάλο αντίο". 

Με την πρώτη ευκαιρία, να ήμαστε καλά, θα επανέλθω και θα σας υπενθυμίσω ξανά την παρουσία μου.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση και ελπίζω να τα πούμε ξανά σύντομα - μου λείψατε πάααρα πολύ, αν και νέα στο "άθλημα", είστε φοβερό παρεάκι!!!!!

Φιλιά σε όλους!